همدلی بهتر از همزبانی است...
امروز داشتم به این فکر می کردم که نوزادن و بچه هایی که هنوز به توانایی تکلم دست نیافته اند، با ایما و اشاره و گاه با هجاهایی نامفهوم و گاه با غرولند کردن و یا به هر ترتیبی شده با والدین خود ارتباط برقرار می نمایند و این ارتباط بسیار صمیمی و گرم و به دور از هر گونه تعارف و حاشیه و کاملاً جدی است، چه خوب است ما بزرگترها هم از این اصل یک نتیجه بگیریم و آن اینکه همدلی بهتر از همزبانی است و برای یک انسان با منطق هیچ اولویتی برای هیچ یک از زبانها وجود ندارد و از نظر علمی نیز زبانشناسان به این نتیجه رسیده اند که با عنایت به اشتراکات زبانی زبانهای گوناگون رایج در جهان، کلیه زبان ها دارای یک ریشه بوده اند و از یک منشاء نشآت گرفته و به وجود آمده اند، و ذهن هیچ انسانی به دلیل تکلم به زبانی خاص پیشرفته تر از انسانی با یک زبان دیگر نمی باشد. بنابراین، باید بپذیریم که همدلی بهتر از همزبانی است.
هر چند برخی زبانها مثلاً انگلیسی از لحاظ دامنه واژگان علمی، عربی از لحاظ دامنه و گستره واژه های دینی و فقهی، ترکی از لحاظ دامنه واژگان حسی و احساسی و فارسی از نظر نظم ادبی و .... اندکی برتر از سایر زبانها به نظر می آیند.
